Μία οικογένεια μετακομίζει σε ένα σπίτι, που όμως κατοικείται από μυστήρια Ξωτικά- Δαίμονες που εμφανίζονται και επικοινωνούν με την κορούλα του ζευγαριού, αλλά γενικά δεν έχουν στο μυαλό τους μόνο την κοινωνική συναναστροφή με ανθρώπους!
Σχόλια:
Ταινία με τερατάκια που είναι κάτι μεταξύ "GREMLINS" σε μέγεθος, "WISHMASTER" σε εμφάνιση και "THEY" στη λογική, αλλά δεν καταφέρνει να φτάσει σε ένα καλό επίπεδο σε καμιά στιγμή της διάρκειάς της.
Στην πραγματικότητα, το INHABITED είναι remake της κλασσικής ταινίας του 1973 Don't Be Afraid of the Dark. Ενώ όμως είναι γενικά αρκετά ατμοσφαιρικό, το INHABITED δεν μπορεί να γίνει πειστικό σαν ταινία τρόμου. Ο λόγος είναι κυρίως γιατί ο σκηνοθέτης δεν καταφέρνει να μεταδώσει την όποια αίσθηση απειλής προς τον θεατή από τους δαίμονές του και κάτι τέτοιο μοιάζει λογικό όταν τα «τέρατα» της υπόθεσης είναι κάτι σαν μια ελάχιστα πιο τρομακτική έκδοση των Εφτά Νάνων σε μινιατούρα σε μέγεθος!
Όποιος φόνος διαπράττεται συνήθως από τα δαιμόνια γίνεται εκτός κάμερας (συγκεκριμένα 2 φόνοι) και ο θεατής δεν βλέπει τα αποτελέσματα καθόλου. Κάτι που αντιβαίνει στις επιτυχημένες συνταγές των αποτελεσματικών ταινιών τρόμου και στην τελική ανάλυση απ’ αυτό που θέλουμε να βλέπουμε σε μια ταινία του είδους!
Άλλη μια τέτοια παράβαση που γίνεται στο INHABITED είναι όταν η πρωταγωνίστρια, μητέρα της μικρής που επικοινωνεί με τα δαιμόνια ξωτικά, πείθεται απίστευτα γρήγορα για την ύπαρξη των δαιμόνων, στην πρώτη ουσιαστική ευκαιρία που της δίνεται. Συνήθως γίνεται το αντίθετο στις ταινίες τρόμου, όπου οι πρωταγωνιστές κάνουν επανειλημμένα τα ίδια λάθη, με τελική κατεύθυνση και σκοπό τον αιματηρό θάνατό τους.
Οπότε στο INHABITED έχουμε μειωμένη δραστηριότητα από τα ξωτικά, και άρα δεν έχουμε χαβαλέ, με εξαίρεση κάποια «τυποποιημένα» flash back από τις ρουτινιάρικες συναντήσεις της μικρής με τα ξωτικά, τα οποία όταν τελικά εμφανίζονται δεν πείθουν ούτε στο ελάχιστο προκαλώντας περισσότερο επιφωνήματα απογοήτευσης παρά φόβου από το κοινό.
Το φινάλε επίσης είναι για τα μπάζα, και ακυρώνει όλες τις φιλότιμες προσπάθειες της παραγωγής στο να δημιουργήσει ατμόσφαιρα, αλλά επίσης χαντακώνει την πολύ καλή ερμηνεία της Megan Gallagher στο ρόλο της μητέρας. Τίποτα καινούργιο, δηλαδή, για Αμερικάνικες ταινίες τρόμου των τελευταίων ετών που προορίζονται για το ευρύ κοινό και ιδίως αυτές με τον McDowell στον κλασσικό ρόλο του κακού, που δεν είναι και λίγες, παρεμπιπτόντως!
Μην ασχοληθείτε με το INHABITED, εκτός κι αν έχετε μικρά παιδάκια και θέλετε να τους κάνετε μια ανώδυνη εισαγωγή στις ταινίες τρόμου, αλλά κάτι μου λέει ότι ούτε σε εκείνα θα αρέσει και πολύ!
DVD Notes:
Το INHABITED κυκλοφορεί σε DVD από την Audio Visual, αλλά δεν περιέχει extras.
