Σχόλια: Υπάρχουν μερικές ταινίες που είναι πολύ δύσκολο να αντιπαθήσει κάποιος, άσχετα αν είναι cheesy, campy και «χαζές», λόγω της καλής διάθεσής τους για χαβαλέ και αυτοπαρωδία. Όταν μάλιστα αυτές συνοδεύονται από ένα δυνατό και αγνό 80’s pop soundtrack, αλλά και από την παρουσία εγγυημένων cult ονομάτων όπως της Mary Woronov (SILENT NIGHT- BLOODY NIGHT, EATING RAOUL) τότε εμείς οι φίλοι του αντισυμβατικού χαιρόμαστε ακόμα περισσότερο.
Το NIGHT OF THE COMET είναι ίσως η πιο αντιπροσωπευτική ταινία αυτής της κατηγορίας, σε μια εποχή που η βιομηχανία του τρόμου κυρίως των ΗΠΑ είχε αρχίσει να στοιχειώνεται από τετριμένα slashers- φτηνές απομιμήσεις του FRIDAY THE 13TH, ενώ και η πάντα προβληματική σκηνή Ε/Φ άρχισε να δείχνει σημάδια «κόπωσης» και έλλειψης φαντασίας.
Μετά από το πέρασμα ενός κομήτη, οι δύο αδελφές Belmont, η Reg (Catherine Mary Stewart) και η Samantha (Kelli Maroney) με τρόμο ανακαλύπτουν ότι η ζωή στην Γη όπως την ήξεραν πήγε περίπατο. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν εξαφανιστεί, αφήνοντας μόνο τα ρούχα τους και μια κόκκινη σκόνη, ενώ υπάρχουν και κάποιοι μεταλλαγμένοι που έχουν μεταμορφωθεί σε αιμοδιψή ζόμπι. Στην πορεία συναντούν ένα επιζώντα οδηγό φορτηγού (Robert Beltran) και μαζί προσπαθούν να βγάλουν άκρη από την κατάσταση.
Σύντομα θα ανακαλύψουν ότι υπάρχουν κι άλλοι επιζώντες, που όμως θέλουν να πειραματιστούν πάνω τους, μιας και έχουν μολυνθεί από τον κομήτη και ο θάνατος τους πλησιάζει. Τα κορίτσια αιχμαλωτίζονται και ο αγώνας για επιβίωση αρχίζει.
Το NIGHT OF THE COMET είναι κατά κύριο λόγο μια καλοστημένη παρωδία των κλασσικών ταινιών Ε/Φ της δεκαετίας του ’50, με συνεχείς αναφορές σε όλα τα κλισέ αυτού του είδους, αρκετή αναληθοφανή δράση και πολύ χαβαλεδιάρικη διάθεση. Το πρόβλημά του είναι ότι ίσως προσπαθεί πολύ για να γίνει αστείο και «ελαφρύ» και υπονομεύει την επιβλητική ατμόσφαιρα α-λα THE LAST MAN ON EARTH.
Οι κόκκινοι ουρανοί, τα έρημα τοπία της πόλης και τα απομεινάρια κόκκινης σκόνης που κάποτε ήταν άνθρωποι, καταφέρνουν να δημιουργήσουν αυτή την πολύ καλή ατμόσφαιρα, που όμως συχνά- πυκνά ακυρώνεται είτε από την μουσική για ‘80’s party που είναι πανταχού παρούσα στην ταινία αναεξάρτητα από το αν ταιριάζει με τα δρώμενα ή όχι, είτε μεταφέρεται στο background δίνοντας την έμφαση στις κωμικοτραγικές καταστάσεις που λαμβάνουν χώρο.
Πάντως αν κάποιος είναι Αμερικάνος τριαντάρης, λογικά θα αναγνωρίσει πολλά στοιχεία της κουλτούρας και της κοινωνίας των ΗΠΑ εκείνη την εποχή, πάντα τονισμένα σε υπερβολικό βαθμό και με αρκετή δόση χιούμορ και αυτοσαρκασμού.
Εγώ δυστυχώς ή ευτυχώς είμαι Ρωμιός, οπότε αυτά τα στοιχεία προσωπικά δεν μου είπαν και πολλά, με εξαίρεση ίσως τη σκηνή όπου τα κορίτσια εξορμούν για ρούχα σε ένα πολυκατάστημα, με το Girls Just Wanna Have Fun της Cindy Lauper να ακούγεται στο background.
Και αυτό ακριβώς κάνουν τα κορίτσια μας σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Κάνουν χαβαλέ, όπως και οι θεατές που προνοητικά φρόντισαν να «αδειάσουν» μυαλουδάκι τους και απλά να παρασυρθούν στην τρέλα και την campy αισθητική του NIGHT OF THE COMET. Οι υπόλοιποι σοβαροφανείς, καλοβαλμένοι και ξερόλες έχουν μετατραπεί σε σκόνη, είτε συμμετέχουν στην ταινία, όπως πχ οι «ιδιοφυείς» επιστήμονες που τελικά βρίσκουν το δάσκαλό τους από δύο χαζοχαρούμενα κοριτσάκια με πάντως αρκετή έφεση στη σκοποβολή, είτε είναι απλοί θεατές της, όπως πχ αυτοί που τρίβουν τα μάτια τους προσπαθώντας να «πιάσουν» το αστείο του NIGHT OF THE COMET.
Gore δεν υφίσταται, ούτε στρατιές από αιμοδιψή ζόμπι, μιας και εγώ προσωπικά μέτρησα 3-4 με μόνο τα δύο να έχουν κάποια ουσιαστική συμμετοχή στα δρώμενα. Υπάρχουν, όμως, αμέτρητες αναφορές στις κλασσικές ταινίες Ε/Φ των δεκαετιών του ’50 και ’60, πολλά κινηματογραφικά αστεία (προσέξτε την αφίσα του DEATH RACE 2000 που βρίκεται στο σινεμά στο οποία είχε αποσυρθεί η Reg κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του κομήτη), και «ελαφρύς» κοινωνικός σχολιασμός προς το τέλος, όπου οι ήρωές μας αναλαμβάνουν το βάρος της ανοικοδόμησης του μέλλοντος.
Ένα μέλλον που δεν θα προέρθει από τους ξερόλες επιστήμονες και τους στρατιωτικούς, αλλά από την αταίριαστη παρέα δύο υπέροχων κοριτσιών και δύο λαϊκών ανδρών , ο δεύτερος από τους οποίους εμφανίζεται από το πουθενά στο τέλος και «καβαντζώνεται» από την αδελφή της Reg.
Η Catherine Mary Stewart είναι η πραγματική σταρ της ταινίας, όμως το μέλλον επιφύλαξε την επιτυχία στον Robert Beltran (EATING RAOUL) που έπιασε την καλή με το ρόλο του στο STAR TREK: VOYAGER. Η cult Θεά Mary Woronov είναι όπως πάντα χάρμα οφθαλμών, παρά τον σχετικά μικρό χρόνο συμμετοχής της και το ξενέρωτο κοστούμι του επιστήμονα που κρύβει τα κάλη της, ενώ έχουμε και μια αξιοσημείωτη εμφάνιση του τακτικού στις πρώτες ταινίες του Clint Eastwood, Geoffrey Lewis στο ρόλο ενός επιστήμονα στα πρόθυρα της… ζομπιοποίησης (λέξη κι αυτή, ε;).
Σήμερα, πολλοί ίσως βρουν το NIGHT OF THE COMET παρωχημένο, όμως δεν παύει να αποτελεί ένα αρκετά καλό δείγμα παρωδίας Ε/Φ που σε κάποιο βαθμό καταφέρνει να παντρέψει την ατμόσφαιρα με την άμυαλη διασκέδαση, και σίγουρα συστήνεται στους φίλους του απροβλημάτιστου χαβαλέ.
Προσοχή, όμως. Αφήστε τη σοβαρότητά σας στην γκαρνταρόμπα για να αποφύγετε δυσάρεστες εκπλήξεις. |
