Σχόλια:  Η αναγκαία συνέχεια, λοιπόν, του κλασσικού και τεράστιου εμπορικού hit THE TOXIC AVENGER ακολούθησε 4 χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου, με αρκετά μεγαλύτερο budget (συμπεριλαμβανομένης και της τονωτικής ένεσης από Ιάπωνες επενδυτές, που ουσιαστικά προκάλεσαν το ταξίδι του Toxie στη χώρα του ανατέλλοντος ήλιου) και πολλές φιλοδοξίες για να ξεπεράσει σε κακογουστιά, χιούμορ και gore το πρώτο. Οι παραγωγοί- ιθύνοντες της θρυλικής Troma Michael Herz και Lloyd Kaufman επιτυγχάνουν αρκετά προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά από πλευράς ποιότητας (αν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τη λέξη για ταινία της Troma) το THE TOXIC AVENGER PART ΙΙ είναι σίγουρα κατώτερο από το πρώτο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι είναι κακό. Κάθε άλλο.
Φυσικά, όπως γίνεται σχεδόν σε κάθε συνέχεια επιτυχημένης ταινίας, υπάρχουν κάποια στοιχεία που ίσως ξενίσουν τους φίλους του 1ου. Πρώτα, πρώτα κάποιες περίεργες προσθήκες- διαφοροποιήσεις από το 1ο δεν μπορούν να εξηγηθούν. Η τυφλή κοπέλα του Toxie αλλάζει όνομα και από Sara γίνεται Claire, ενώ η παρουσία της στο μεγαλύτερο διάστημα της ταινίας είναι διακοσμητική και μάλλον επελέγη λόγω του διόλου ευκαταφρόνητου μεγέθους του στήθους της!
Επίσης, ο Toxie έχει τελείως διαφορετική φωνή απ’ ότι στο 1ο, μια φωνή που τον κάνει λιγότερο επιβλητικό (;) και του δίνει μία "nerd" ποιότητα. Πολλοί φίλοι της σειράς βρήκαν αυτή τη διαφοροποίηση ενοχλητική και αχρείαστη, εγώ όμως πιστεύω ότι με αυτή την απόλυτα συνηθισμένη φωνή, ο Toxie πλησιάζει περισσότερο στο προφίλ το οποίο οι Michael Herz και Lloyd Kaufman ήθελαν να του δώσουν εξ αρχής, δηλαδή μία φυσιογνωμία που μάλλον προκαλεί το γέλιο αντί για τον τρόμο στο θεατή.
Δεύτερο, αυτή τη φορά οι Herz και Kaufman δίνουν πολύ μεγαλύτερη έμφαση στο κωμικό στοιχείο του Toxie, με χιούμορ που στην καλύτερη περίπτωση γίνεται slapstick (όπως π.χ. στη σκηνή του breakdance δύο ακέφαλων πτωμάτων), ενώ σε ορισμένες στιγμές γίνεται απλά γελοίο και κουραστικό (όπως οι συνεχείς κραυγές τρόμου όσων συναντούν τον Toxie στην Ιαπωνία).
Σκεφτείτε όλα τα πρόστυχα, κακόγουστα και πολιτικά μη ορθά αστεία που ξέρετε, και οι πιθανότητες είναι ότι θα τα βρείτε κάπου μέσα στο THE TOXIC AVENGER PART ΙΙ. Έχοντας όμως αυτό υπ’ όψη, πρέπει να τονίσω ότι υπάρχουν αρκετές σκηνές στην ταινία που θα σας κάνουν να ξεκαρδιστείτε δυνατά από τα γέλια. Δε λέω, φτηνιάρικα και υπερβολικά αστεία στη συντριπτική πλειοψηφία τους, αλλά τι περιμένετε από μια ταινία της Troma στο κάτω κάτω της γραφής;
Ούτως ή άλλως, για να ευχαριστηθεί κανείς όπως πρέπει μια ταινία της Troma, και ιδίως τη συγκεκριμένη, πρέπει να την προσεγγίσει με τρόπο που δεν θα θέσει σε κίνδυνο τη ψυχαγωγία του. Με λίγα λόγια, πρέπει να είναι προετοιμασμένος για άμυαλη και ανούσια ψυχαγωγία, χωρίς ηθικές αξίες και φραγμούς και φυσικά χωρίς τα στοιχεία που συνήθως βρίσκει κανείς σε κινηματογραφικές παραγωγές, όπως σενάριο, σκηνοθεσία και ερμηνείες που αξίζουν σχολιασμό. Αν, λοιπόν, καταφέρετε να αδειάσετε το μυαλουδάκι σας από όλα αυτά τα κριτήρια με τα οποία αξιολογείτε τις «κανονικές» ταινίες και είστε δεκτικοί και επιεικείς, τότε πολύ δύσκολα δεν θα απολαύσετε την κακόγουστη τρέλα του THE TOXIC AVENGER PART ΙΙ.
Κατ΄ αρχάς θα εκτιμήσετε την απίστευτη βία και gore που πιθανότατα ξεπερνούν το 1ο σε ασυδοσία και ευρηματικότητα και σίγουρα θα ικανοποιήσουν τη δίψα σας για αίμα! Ανάπηρες τυφλές γριούλες γαζώνονται από πολύ κοντινή απόσταση με αυτόματο όπλο, κεφάλια κόβονται, αυτιά ξεριζώνονται από το κεφάλι, αναπηρικά καροτσάκια μετατρέπονται σε φονικά όπλα, μύτες γίνονται «πίτα» με τη βοήθεια Ιαπωνικού μαγειρικού σκεύους, και Ιάπωνες μαχητές του Σούμο γίνονται λεία του μπαλτά του τοπικού μάγειρα σούσι!
Τίποτα δε μένει όρθιο στο THE TOXIC AVENGER PART ΙΙ, ούτε ακόμα και η Ιαπωνική κουλτούρα και παράδοση, που φαίνεται να πηγαίνει γάντι στον Toxie, ιδίως μετά τα μαθήματα σούμο που έλαβε (ναι, θα το δείτε κι αυτό) όσο βρισκόταν εκεί. Ετοιμαστείτε επίσης για πρωτοποριακή Ιαπωνική μαγειρική, Toxie style!
Τελειώνοντας να πω ότι το THE TOXIC AVENGER PART ΙΙ είναι φανερά φτιαγμένο για το χαβαλέ από τους Herz και Kaufman και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το πάρει κανείς περισσότερο στα σοβαρά απ’ ότι του αξίζει. Δεν είναι τυχαίο ότι ουσιαστικά γυρίστηκε τόσο χαλαρά, που το τελικό αποτέλεσμα λέγεται ότι ξεπερνούσε τις 3 ώρες σε διάρκεια, οπότε οι Herz και Kaufman χώρισαν το υλικό στα δύο μεταλλάσσοντάς το στα THE TOXIC AVENGER PART ΙΙ και PART ΙΙΙ: THE LAST TEMPTATION OF TOXIE που κυκλοφόρησαν και τα δύο την ίδια χρονιά.
Πάντως φαίνεται ότι εκ των υστέρων, οι Herz και Kaufman σε μία περίεργη έκρηξη αυτοκριτικής που εγώ προσωπικά δεν κατανοώ, παραδέχτηκαν την κατωτερότητα τόσο του THE TOXIC AVENGER PART ΙΙ όσο και του επόμενου σε σύγκριση με το πρώτο, και βάφτισαν το τελευταίο- και πιθανότατα καλύτερο- μέρος της σειράς CITIZEN TOXIE ως το «πραγματικό sequel» του THE TOXIC AVENGER. Αυτό εμένα προσωπικά δεν με βρίσκει σύμφωνο, γιατί πιστεύω ότι όσο παλαβό και άσκοπο κι αν είναι το THE TOXIC AVENGER PART ΙΙ, αξίζει τη θέση του σε μια κινηματογραφική σειρά που ποτέ κανείς δεν αγάπησε για την ποιότητα και τις καλλιτεχνικές της αρετές, αλλά για το θράσος, την kitch αισθητική και την τρέλα της. Για το gore ανέφερα; |
